Það skellur á

Jæja helgin liðin stóráfalla laus hjá okkur. Nú fer senn að skella á vinna aftur. Dagurinn fer að komast í eðlilegt horf svo ég tala nú ekki um þegar skólinn byrjar aftur. Það er nú þægileg tilfinning að vita að allt verði aftur eins og það á að vera, ég er eins og börnin, þarf mína hversdagslegu rútínu. Þá liður mér best. Ég veit að börnunum er farið að hlakka til og hugsa um hvað þurfi að kaupa af skóladóti. Skemmtileg þessi spenna eftir skólanum á haustin, hefur bara greinilega ekkert breyst. Þá er að vona að nýi skólastjórinn haldi vel á spöðunum. Annars líst mér vel á hann, kemur alla veganna vel fyrir og heyrst hefur söknuður frá fyrri nemendum hans. Það hlýtur að boða gott, við vonum það alla veganna. Það er kannski best að koma sér á fætur og kannski eitthvað út í haust veðrið. Einhvern veginn hafa frídagarnir ekki verið notaðir sem skyldi, mest farið í leti og hangs. Nú verður maður að fara að snúa því við og undirbúa sig fyrir amstur hversdagsleikans. Tveir dagar til stefnu og þá er vinnan á ný. Það verður nóg að gera, undirbúningur fyrir haustið og veturinn, allir þurfa að fá sitt, bara skemmtilegt. Mig er farið að hlakka til.